Historia miasta
Historia Zambrowa liczy ponad 700 lat. Najstarsza wzmianka o Zambrowie jako wsi książęcej pochodzi z 1283 roku. Lokacja miasta na prawie chełmińskim nastąpiła ok. 1420 roku (dokumenty lokacyjne zaginęły podczas wojny z Zakonem Krzyżackim w 1520 roku). Nazwa miasta pochodzi od rzeczownika "zabr", czyli żubr i oznacza "miejsce pobytu żubrów". Zambrów będący najpierw własnością książąt mazowieckich, a następnie miastem królewskim, położony na skrzyżowaniu szlaków handlowych, miał dobre warunki rozwoju. Rozkwit miasta nastąpił na przełomie XV i XVI w. W 1538 roku król Zygmunt Stary potwierdził prawa miejskie Zambrowa. W 1564 roku miasto miało 250 domów i 1500 mieszkańców, którzy zajmowali się rolnictwem, handlem i rzemiosłem. Stopniowy upadek Zambrowa nastąpił w drugiej połowie XVII w. i na początku XVIII w. na skutek dotkliwych klęsk żywiołowych i wojen. Pod koniec XVIII w. Zambrów liczył tylko 554 mieszkańców. Ponowny rozwój miasta przypadł na pierwszą połowę XIX w. i wiązał się z przebiegającym przez Zambrów traktem Warszawa - Białystok - Petersburg. W czasie powstań: listopadowego (1831r.) i styczniowego (1863r.) w rejonie Zambrowa doszło do potyczek i walk pomiędzy oddziałami polskimi a wojskami rosyjskimi. W wyniku represji władz rosyjskich po powstaniu styczniowym Zambrów utracił w 1870 roku prawa miejskie (odzyskał je w 1919 roku). W latach 1885-1894 Rosjanie wybudowali w Zambrowie kompleks koszar dla dwóch pułków piechoty. Na przełomie XIX i XX w. powstało także kilka niewielkich zakładów przemysłowych i rzemieślniczo-usługowych. W 1917 roku w zambrowskich koszarach stacjonował 1 Pułk Piechoty Legionów pod dowództwem płk E. Rydza-Śmigłego. Lata 1918-1939 to okres powolnego rozwoju miasta. W 1921 r. Zambrów liczył 6160 mieszkańców. Liczba ludności miasta systematycznie wzrastała. Charakter miastu nadawało wojsko stacjonujące w Zambrowie: 71 Pułk Piechoty i Szkoła Podchorążych Rezerwy. W 1939 roku Zambrów liczył 7620 mieszkańców (w tym ok. 50% ludności żydowskiej). We wrześniu 1939 roku w mieście i okolicy toczyły się ciężkie walki oddziałów polskich z XIX Korpusem Pancernym gen. H. Guderiana. Na mocy traktatu Ribbentrop - Mołotow Zambrów znalazł się w sowieckiej strefie okupacyjnej. W latach 1939-1941 wiele osób z miasta i okolic zostało przymusowo wysiedlonych w głąb Związku Radzieckiego. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w 1941 roku i zajęciu Zambrowa Niemcy wyniszczyli całą ludność żydowską z miasta i okolic. Miasto zajęte przez Armię Radziecką w sierpniu 1944 roku. W 1946 roku Zambrów liczył niespełna 5000 mieszkańców i był poważnie zniszczony. Istotną zmianę i szansę na rozwój miasta przyniosła budowa w latach pięćdziesiątych zakładów przemysłu bawełnianego. Od 1955 roku Zambrów został ponownie siedzibą powiatu. W latach 1955-1975 nastąpił szybki rozwój miasta i wzrost liczby jego mieszkańców. Powstały nowe zakłady przemysłowe, rozwinęło się przetwórstwo rolno-spożywcze i baza usługowo-handlowa. Lata 1975-1990 to okres stagnacji w rozwoju miasta. W roku 1991 nastąpił podział Miasta i Gminy Zambrow na dwie odrębne jednostki administracyjne: Miasto Zambrów i Gminę Zambrów. Obecnie Zambrów liczy ok. 24 tys. mieszkańców i zajmuje obszar 19,1 kilometra kwadratowego.